Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Minime vero, inquit ille, consentit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Bork: Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Etiam beatissimum?: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Moriatur, inquit.: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Bork: Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Idemne, quod iucunde?

Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae
et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse
expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis
ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna
principibus, digna regibus.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Sint modo partes vitae beatae. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;